Η αυχενική σπονδυλωτική μυελοπάθεια είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις που προκαλεί δυσλειτουργία του νωτιαίου μυελού. Συνηθέστερα σε άτομα άνω των 50 ετών, προκαλείται από εκφύλιση των δίσκων και των αρθρώσεων του λαιμού, με αποτέλεσμα ο νωτιαίος μυελός να στενεύει και να συμπιέζεται. Αυτή η διαδικασία συνήθως συμβαίνει λόγω της αρθρίτιδας στον αυχένα που μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, αν και οι λόγοι δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητοί. Η πάθηση μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε νεότερους ασθενείς εάν έχουν υποστεί προηγουμένως τραυματισμό στην περιοχή του λαιμού.
Η αυχενική σπονδυλωτική μυελοπάθεια εμφανίζεται με συμπτώματα όπως μούδιασμα, πόνο και αδυναμία στον αυχένα. Μετά την έναρξη των συμπτωμάτων, συνήθως η κατάσταση επιδεινώνεται αργά σε μια περίοδο ετών, αν και σε ένα μικρό ποσοστό των περιπτώσεων, η εξέλιξη είναι πιο γρήγορη.
Οι αιτίες της αυχενικής σπονδυλικής μυελοπάθειας περιλαμβάνουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα που κάνει τον αυχένα άκαμπτο και επώδυνο καθώς οι αρθρώσεις στην περιοχή καταστρέφονται. Μια άλλη αιτία πόνου στον αυχένα είναι ο εκφυλισμός του αυχενικού δίσκου που προκαλεί πίεση, φθορά στις αρθρώσεις του λαιμού καθώς στενεύει ο χώρος του δίσκου. Οι τραυματισμοί στον αυχένα είναι επίσης μια άλλη κοινή αιτία της πάθησης. Το τραύμα στον αυχένα είναι εκπληκτικά συχνό από ατυχήματα κατά την οδήγηση, την πτώση ή κατά τη διάρκεια αθλημάτων επαφής. Άλλες αιτίες περιλαμβάνουν όγκους, γενετικές ανωμαλίες στους σπονδύλους ή λοιμώξεις.
Τα κύρια συμπτώματα της αυχενικής σπονδυλικής μυελοπάθειας είναι πόνος και δυσκαμψία στον αυχένα μαζί με μυρμήγκιασμα, μούδιασμα και αδυναμία. Ο ασθενής μπορεί να δυσκολεύεται να πιάσει αντικείμενα ή να δυσκολεύεται να περπατήσει λόγω απώλειας ισορροπίας. Μπορεί επίσης να διαπιστώσουν ότι υποφέρουν από έλλειψη συντονισμού που δυσκολεύει το γράψιμο, το ντύσιμο και το φαγητό.
Ένας γιατρός μπορεί να διαγνώσει την πάθηση πραγματοποιώντας μια εξέταση λαιμού. Θα εξετάσουν επίσης για μούδιασμα και αδυναμία στα άκρα, καθώς και για μυϊκή ατροφία και μη φυσιολογικά αντανακλαστικά. Είναι πιθανό να χρειαστούν ακτινογραφίες, μαγνητικές τομογραφίες ή μυελόγραμμα για τη σωστή διάγνωση της πάθησης.
Οι περισσότεροι ασθενείς θα αντιμετωπιστούν με μη χειρουργικές επιλογές. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρήση μαλακών περιλαίμιων που έχουν σχεδιαστεί για να επιτρέπουν στους μύες του λαιμού να υποστηρίζονται και να περιορίζουν την κίνηση του λαιμού. Αυτό το διάλυμα δεν προορίζεται για μακροχρόνια χρήση, καθώς μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω επιδείνωση της μυϊκής κατάστασης του λαιμού. Ο ασθενής μπορεί να διδαχθεί απλές ασκήσεις αυχένα για τη βελτίωση του τόνου των μυών και την αύξηση της ευλυγισίας ή μπορεί να συνιστάται χειροπρακτικός χειρισμός. Οι ασθενείς μπορούν επίσης να συνταγογραφηθούν ΜΣΑΦ φάρμακα όπως η ιβουπροφαίνη για να βοηθήσουν στη μείωση του οιδήματος και του πόνου. Σπάνια, οι ασθενείς μπορεί να λάβουν επισκληρίδια ενέσεις κορτιζόνης.
Υπάρχουν χειρουργικές επιλογές που μπορεί να συνιστώνται σε ορισμένους ασθενείς. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι κατάλληλη για όσους έχουν σοβαρά ή εξαιρετικά προοδευτικά συμπτώματα. Μπορεί να πραγματοποιηθεί μια επέμβαση για την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού είτε από το μπροστινό είτε από το πίσω μέρος του λαιμού για να αφαιρεθούν οι δίσκοι ή τα οστά που πιέζουν τον νωτιαίο μυελό. Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί σύντηξη ορισμένων από τους σπονδύλους για να αυξηθεί η σταθερότητα, αν και η ευκαμψία του αυχένα θα μειωθεί μετά τη διαδικασία.