Mielopatia kręgosłupa szyjnego jest jedną z najczęstszych chorób powodujących dysfunkcję rdzenia kręgowego. Najczęściej występuje u osób po 50. roku życia i jest spowodowana zwyrodnieniem krążków międzykręgowych i stawów szyi, co powoduje zwężenie i ucisk rdzenia kręgowego. Proces ten zwykle ma miejsce z powodu zapalenia stawów szyi, które może być spowodowane kilkoma czynnikami, chociaż przyczyny nie są jeszcze całkowicie poznane. Schorzenie to może również wystąpić u młodszych pacjentów, jeśli wcześniej doznali urazu okolicy szyi.
Mielopatia spondylotyczna odcinka szyjnego objawia się drętwieniem, bólem i osłabieniem szyi. Po wystąpieniu objawów stan zwykle pogarsza się powoli w ciągu lat, chociaż w niewielkim odsetku przypadków postęp jest szybszy.
Przyczyny mielopatii kręgosłupa szyjnego obejmują reumatoidalne zapalenie stawów, które powoduje, że szyja jest sztywna i bolesna w miarę niszczenia stawów w okolicy. Inną przyczyną bólu szyi jest zwyrodnienie krążka międzykręgowego, które powoduje obciążenie i zużycie stawów szyi w miarę zwężania się przestrzeni dyskowej. Urazy szyi są również kolejną częstą przyczyną tego stanu. Urazy szyi są zaskakująco częste w wyniku wypadków podczas jazdy, upadków lub uprawiania sportów kontaktowych. Inne przyczyny to nowotwory, wady wrodzone kręgów lub infekcje.
Głównymi objawami mielopatii spondylotycznej odcinka szyjnego są ból i sztywność szyi wraz z mrowieniem, drętwieniem i osłabieniem. Pacjent może mieć trudności z podnoszeniem przedmiotów lub chodzeniem z powodu utraty równowagi. Mogą również odkryć, że cierpią na brak koordynacji, co utrudnia pisanie, ubieranie się i jedzenie.
Lekarz może zdiagnozować schorzenie, przeprowadzając badanie szyi. Sprawdzą również drętwienie i osłabienie kończyn, a także zanik mięśni i nieprawidłowe odruchy. Możliwe, że do prawidłowego zdiagnozowania choroby konieczne będą zdjęcia rentgenowskie, skany MRI lub mielogram.
Większość pacjentów będzie leczona metodami niechirurgicznym. Należą do nich stosowanie miękkich kołnierzy, których zadaniem jest podparcie mięśni szyi i ograniczenie ruchu szyi. Rozwiązanie to nie jest przeznaczone do długotrwałego noszenia, gdyż może spowodować dalsze pogorszenie stanu mięśni szyi. Pacjenta można nauczyć prostych ćwiczeń szyi w celu poprawy napięcia mięśni i zwiększenia elastyczności lub można zalecić zabiegi chiropraktyczne. Pacjentom można również przepisać leki z grupy NLPZ, takie jak ibuprofen, aby zmniejszyć obrzęk i ból. W rzadkich przypadkach pacjenci mogą otrzymywać zastrzyki zewnątrzoponowe z kortyzonu.
Istnieją opcje chirurgiczne, które mogą być zalecane niektórym pacjentom. Operacja może być odpowiednia dla osób, które mają ciężkie lub bardzo postępujące objawy. Można wykonać operację w celu odbarczenia rdzenia kręgowego z przodu lub z tyłu szyi w celu usunięcia krążków lub kości naciskających na rdzeń kręgowy. Następnie zostanie przeprowadzona fuzja niektórych kręgów w celu zwiększenia stabilności, chociaż po zabiegu elastyczność szyi zostanie zmniejszona.