De ruggengraat bestaat uit vele afzonderlijke botten genaamd wervels, met het ruggenmerg loopt door het midden. De wervels worden gescheiden door kussenachtige schijven kraakbeen waarvan sommige kunnen bewegen en ook als schokdempers. Met het ouder worden, kunnen deze schijven slijten en worden hernia (uitpuilen), en de wervels beginnen te wrijven tegen elkaar wanneer ze bewegen. Het resultaat is een vorm van artrose genoemd spondylosis, die pijn en stijfheid veroorzaken.
De wervelkolom wordt verdeeld in vijf gebieden overeenkomstig de vorm en grootte van de wervels: de twee grootste gebieden waaruit de onderrug wordt de lumbale wervelkolom en het heiligbeen genoemd. Dus, "lumbosacrale spondylosis" is artrose in de onderrug gebied.
Als hernia gebeuren druk op het ruggenmerg, kan dit schade aan de kabel omdat myelopathie heet veroorzaken. "Spondylosis zonder myelopathy" betekent spondylosis, waar het ruggenmerg de schade niet heeft plaatsgevonden.
Meer dan 80% van de mensen boven de 40 jaar heeft een of andere vorm van spondylosis, maar het hoeft niet altijd symptomen veroorzaken. Omdat de aandoening vordert met de leeftijd, de symptomen hebben meer kans om te verschijnen bij oudere mensen. Voor patiënten met lumbosacrale spondylosis, symptomen zijn pijn en stijfheid in de onderrug, vaak het meest merkbaar bij het opstaan in de ochtend of na de vergadering nog steeds voor een periode van tijd. Helaas kan de activiteit leiden tot verdere pijn, vooral repeterende bewegingen zoals bukken en tillen.
Bot veranderingen en dunner worden van de tussenwervelschijven kan resulteren in knijpen van de zenuwen die tak uit het ruggenmerg (zelfs als het snoer is niet verwijderd.). Als dit gebeurt in lumbosacrale spondylosis kan het effect gevoelloosheid, tintelingen, zwakte of pijnscheuten in de benen.
De degeneratieve veranderingen die lumbosacraal spondylosis veroorzaken kan niet worden teruggedraaid, zodat de behandeling is gericht op het verlichten van de symptomen en het verbeteren van de kwaliteit van leven.